Moe van het “moeten” en jezelf steeds wegcijferen

Jarenlang leefde ik in de doe-stand. Altijd bezig, altijd “aan”. Dat was mijn veilige plek want zolang ik maar bleef doorgaan, hoefde ik niet te voelen. Niet te vertragen. Niet stil te staan bij alles wat eronder lag – het verdriet, de pijn, de vermoeidheid.

Als kind ben ik gaan geloven dat emoties tonen niet veilig was. Mijn verdriet tonen voelde als een zwakte, en ik moest dan ook vooral doorgaan. Dus leerde ik mijn verdriet en pijn inslikken, te schakelen en sterk zijn. En ik werd er goed in, te goed want onder dat laagje van altijd maar doorgaan, zat een diepe behoefte om gewoon even te zijn.

Ik vertelde mezelf dat het later anders zou worden. Als ik maar hard genoeg werkte. Als ik het allemaal maar goed deed. En dus leefde ik niet in het hier en nu, maar ergens in een toekomst die altijd nét buiten bereik lag.

Op mijn 27e liep ik vast. Het constante zorgen voor anderen en het wegcijferen van mezelf eisten hun tol. Ik zei ja tegen iedereen, behalve tegen mezelf. Ik kwam in aanraking met mindfulness en yoga. Eindelijk leerde ik wat het betekent om te vertragen. Om even stil te staan. Om uit de ratrace te stappen. Maar écht ruimte maken voor mijn emoties? Dat durfde ik nog steeds niet. Totdat ze zo luid begonnen te schreeuwen dat ik niet meer kon wegkijken.

Ik stond voor een keuze: blijven overleven of het aangaan. Ik koos voor het laatste. Ik sprong in het diepe en accepteerde dat ik alles zou aangaan wat ik onderweg zou tegenkomen! En juist daar, in het doorvoelen, begon de échte transformatie. Alle spanningen die ik door de jaren heen had vastgezet in mijn lichaam kwam in beweging…. En ik heelde.

Tijdens mijn opleiding tot holistisch coach ging ik dieper kijken thema’s als zelfliefde, balans, groei, verbinding en ontvangen. Ik dacht dat ik die thema’s wel ‘op orde’ had. Maar toen ik écht ging voelen wat het thema ‘ontvangen’ voor mij betekende, ontdekte ik hoe lastig ik het vond om te ontvangen. Geven ging me veel beter af. Altijd zorgen voor de ander, altijd sterk zijn. Zelfs als iemand mij een etentje aanbood, voelde dat ongemakkelijk. Ik wilde zelf betalen, of liever nog het etentje voor ons beiden betalen. Zelfstandig zijn, niet tot last zijn. Wat daaronder zat? Een diepe overtuiging: ik moet het zelf doen. Iets wat ik als kind al leerde. Maar nu zag ik het. En doordat ik het zag, kon ik het ook veranderen. Als een vriend of vriendin mij tegenwoordig uitnodigt om iets voor mij te doen, kan ik dat ontvangen. Met dankbaarheid, met een open hart. En wat is dat mooi, want ontvangen is net zo waardevol als geven. Weet jij waarom je de dingen doet die je doet? In welke mate zijn het écht bewuste keuzes die je echt kunt voelen?

🌿 1. Begin elke dag met één bewuste ademhaling
Een moment van stilte voordat je in de doe modus gaat. Pak niet meteen je telefoon, je hoeft niet direct te reageren. Sluit je ogen nog een keer en haal een diepe ademhaling met de vraag: “Wat voor klein gebaar kan ik mezelf vandaag geven om mezelf even op nummer 1 te zetten?”

✨ 2. Zet jezelf bewust op je eigen to-do lijst
Al is het maar een kwartier wandelen, een boek lezen, een warme douche, zonder haast—je mag prioriteit zijn in je eigen leven.

💛 3. Herken je ja’s die eigenlijk een nee zijn
Elke keer dat je ‘ja’ zegt tegen een ander terwijl je ‘nee’ voelt, zeg je onbewust ‘nee’ tegen jezelf. Begin klein: voel van binnen dat het geen volmondige “ja” is, oefen met uitstellen of zeg: ‘ik kom erop terug’.

🔍 4. Onderzoek je overtuigingen
Schrijf op: “Wat geloof ik over mezelf als ik niets doe?”
Geloof je dat je dan lui, nutteloos, lastig of zwak bent? Deze overtuigingen zijn vaak oud én niet (meer) van jou. Sluit je ogen en herhaal deze vraag in gedachte: “Wanneer ben je dit voor het eerst over jezelf gaan geloven?”

🧘🏽‍♀️ 5. Oefen met vertragen — letterlijk
Loop langzamer, eet bewuster, adem dieper. Het helpt je systeem uit de doe-stand te halen. Je hoeft niets te bereiken. Het gaat niet om het leveren van een prestatie. Je hoeft er alleen te zijn.

🌙 6. Laat emoties toe in kleine porties
Zet zachte muziek op. Misschien is er bepaalde muziek die je echt raakt. Sluit je ogen, en stel jezelf de vraag: “Wat voel ik nu écht?” Je hoeft het niet te veranderen, je mag bij de emotie blijven, oordeelloos. En als er tranen komen, laat ze maar stromen. Emotie = energie in beweging. Het mag stromen. Weet dat veelal de écht heftige emotie na 90 seconden weer minder wordt.

🧠 7. Laat het idee los dat alles nuttig of efficiënt moet zijn
Niet elk moment hoeft iets op te leveren of te presteren, “aan” te staan. Rust is geen beloning nadat je de to-do lijst hebt afgevinkt. Het is een noodzaak. Spelen, lummelen, dromen… dat ís leven.

🔄 8. Reflecteer aan het eind van de dag met deze vragen:
➖ Op welke momenten heb ik vandaag naar mezelf geluisterd?
➖Waar cijferde ik mezelf weg? En wat maakte dat ik het idee had dat ik mezelf moest wegcijferen?
➖Wat kan ik morgen anders doen, vanuit zachtheid, mildheid, liefde voor mezelf?

🌸 9. Sta jezelf toe om te ontvangen, zonder terug te geven
Begin klein: een compliment aannemen zonder het weg te wuiven. Een kopje koffie laten betalen. Een helpende hand accepteren. Als je het lastig vindt om het hardop al tegen de ander te zeggen, zeg het dan zachtjes tegen jezelf op een later moment omdat je hier bewust nog aandacht aan schenkt: “Ik mag ontvangen. Ik ben het waard.”

💬 10. Zoek een persoon bij wie je mag leunen en bij wie je jezelf durft te zijn
Je hoeft het niet alleen te doen. Oefen met ontvangen door jezelf toe te staan dat iemand er voor jou is, zonder dat jij iets terug hoeft te doen.

Wil je een steuntje in de rug? Iemand die je op weg helpt. Ik begeleid je graag in het proces! Lees hier een aantal testimonials van de mensen die je voorgingen.