Ik groeide op in een gezin waar hard werken vanzelfsprekend was en emotionele beschikbaarheid zeldzaam. Dit zorgde ervoor dat ik altijd het gevoel had, dat ik me moest aanpassen om aandacht te verdienen. Ik voelde een bepaalde eenzaamheid en onmacht. Ik leefde vooral in de toekomst en dacht dat alles beter zou worden als ik rond mijn 30e alles op orde zou hebben – een goede baan en een mooi gezin. Vanaf mijn tienerjaren hield het patroon van hard werken en aanpassen me juist op de been, ook al had ik – voor zover ik me kan herinneren – chronische rugklachten en vaak aanhoudende nek- en schouderklachten. En je raadt het al: ik had weinig op orde toen ik dertig werd.

Ondanks dat er mooie jaren aanbraken na mijn 30e waarbij ik mijn man leerde kennen en we bouwden aan ons huisje- boompje- beestje, moest ik – na de geboorte van mijn dochter – eerst nog rock bottom gaan. De gevoelens van eenzaamheid en onmacht die ik als kind vaak had gevoeld, kwamen in volle vaart terug in het prille moederschap. Ik werd er letterlijk gek van want ik wilde al die droevige en pijnlijke emoties niet voelen. Ik was er juist zo goed in geworden om een glimlach op te zetten en die gevoelens weg te stoppen. En toch liet ik ze - na veel twijfels - toe. Langzaam leerde ik luisteren naar mijn lichaam, mijn gevoelens toelaten en onderzoeken of het verhaal dat ik mezelf vertelde, eigenlijk wel mijn verhaal was. En toen werd de Gerrike 2.0 geboren. Deze versie leeft vanuit haar intuïtie en durft keuzes te maken vanuit die plek. En voelt haarfijn aan waar ze energie van krijgt - en waar niet. Lichamelijk voel ik me fitter dan ooit. En ik durf grenzen te stellen, voor mezelf te kiezen en het belangrijkste, mijn eigen pad te bewandelen.

Mijn visie op gevoelens en emoties: You can run, but you can’t hide! Ik geloof dat je nare gevoelens wel kunt proberen te onderdrukken door je niet uit te spreken of ze weg te drukken, maar vroeg of laat breken ze door - of breken ze jou - als je niet leert ermee om te gaan. Ik zie emoties als richtaanwijzers: ze geven aan wat belangrijk is in jouw leven. Leer ontdekken hoe ze je leven richting geven – en hoe het leven juist mooier kunnen maken.

Als je me écht zou kennen, dan zou je weten dat:

• mijn ultieme me-time tegenwoordig bestaat uit een paar uurtjes in de sauna, met een paar opgietingen en een heerlijke lunch met mezelf;

• ik mijn Koreaanse ouders en twee zusjes heb teruggevonden toen ik 17 was en dit de meest bijzondere, mooie en tegelijk complexe relatie in mijn leven is;

• havermelkcappuccino en houtgerijpte Chardonnay mijn holy grail zijn;

• ik vijftien jaar geleden mindfulness, yoga en alles wat daarbij hoorde “zweverig” vond, omdat ik dacht dat ik gewoon moest doorzetten en vooral niet moest stilstaan bij mijn gevoel - terwijl ik nu elke dag mediteer of een moment neem om te vertragen;

• de verbonden ademhaling voor mij de krachtigste tool is geweest in de reis om met mijn intuïtie in contact te komen, en ik dit als coach beschouw als het mooiste cadeau dat ik aan een ander kan geven - pure magie in haar meest zuivere vorm;

• ik het heerlijk vind om weer Fries te mogen spreken als ik weer in Friesland ben, en ik Koreaans spreek op het niveau van een peuter van tweeënhalf;

• ik dol ben op mijn schoonfamilie, familie en vrienden en graag tijd met hen doorbreng;

• het mijn grote droom is om een appartement in Seoul te hebben zodat we daar langere tijd comfortabel kunnen wonen;

• En last but not least: niets mij gelukkiger maakt dan de schatterlach van mijn dochter!